Is dit de mooiste wandelroute op Terschelling?

De Noordsvaarder vind je aan de westkant van Terschelling en is een van de mooiste natuurgebieden van Terschelling. Dit natuurgebied was ooit een losse zandplaat, maar groeide in de negentiende eeuw tegen het eiland aan. Je vindt hier valleien, uitstrekte strandplaten en enorme duinen. Er zijn niet veel paden en de paden die er zijn, kunnen in de natte periodes nog wel eens moeilijk begaanbaar zijn. Maar door dit gebied loopt wel degelijk een wandelroute die misschien wel de mooiste is van heel Terschelling!

De route door de Noordsvaarder kun je op twee manieren lopen. Of je start je tocht via het Groene strand óf je volgt het fietspad langs het Groene Strand tot je een bordje van Staatsbosbeheer ziet richting Paal 3 op het Noordzeestrand die linksaf de natuur ingaat. Wij kiezen voor het tweede. De route is elf kilometer lang, dus neem voldoende water en eten mee! En let op: je kunt deze route niet afkorten, je zult hem helemaal uit moeten lopen.

Zodra je het pad richting paal 3 verandert de natuur constant. Je passeert hoge struiken, heide, helmgras, zandvlaktes en kwelders. In de heidevelden kun je cranberryvelden spotten als je goed kijkt. Dit boswachterspad loopt enkele kilometers door en de kans wordt steeds kleiner dat je andere mensen tegenkomt. 

Na enkele kilometers maken de boompjes en hoge struiken ruimte voor de lage duinen. Hier begint het al aardig te glooien en in de verte zie je de hoge duinen al liggen. Vanaf hier hoor je al het geruis van de golven.

Aangekomen bij de hoge duinen staat je een stevige klim te wachten. De duinen hier zijn meer dan twintig meter hoog en eenmaal boven word je getrakteerd op een prachtig uitzicht, letterlijk het hoogtepunt van de route. Achter je zie je het gebied waar je net doorheen bent gelopen, de duinen en de Noordsvaarder, en voor je zie je het uitgestrekte Noordzeestrand en de enorme zandbanken. Héél in de verte zie je de Brandaris en als je goed kijkt zie je soms zeehonden op de zandbanken liggen.

Volg de route door het duin af te lopen, het strand op. Hier is het strand bijna op z’n breedst. Loop naar links, richting de ‘punt’ en volg de vloedlijn. Als je denkt dat je nu al op de helft van de route bent, think again. Deze route wordt flink pittig, want dit stuk langs het strand is langer dan je denkt. De kans is klein dat je hier andere mensen tegenkomt wat dit een uniek plekje op Terschelling maakt, hier is het strand echt verlaten. Blijf de vloedlijn volgen en de zandvlakte wordt steeds breder. Ondertussen passeer je een oud schietterrein waar Defensie vroeger oefeningen hield. 

Aangekomen bij de ‘punt’ is de kans groot dat je zeehonden aantreft. Met laagwater rusten ze op de zandbanken voor de kust. Met hoogwater jagen ze op vis in de Noordzee. Je kunt hier twee soorten zeehonden aantreffen; de gewone zeehond en de grijze zeehond. De gewone is kleiner en heeft een vrij bol kopje; de grijze is een stuk groter en heeft een spitsere snuit.

Als je de ‘punt’ bent omgelopen kun je in de verte de bewoonde wereld al zien liggen. De route loopt verder via het Groene Strand. Dit is het vroegere zandstrand van Terschelling, dat na de ‘aanlanding’ van de Noordsvaarder door opslibbing steeds hoger kwam te liggen en langzaam begroeid raakte. Je vindt hier lagere duinen, kwelders, stroompjes en in de zomer groeien hier bijzondere planten. Aan het einde van de route vind je strandpaviljoen De Walvis. Een uitstekende plek om je route te eindigen en te proosten op jezelf omdat je deze route hebt volbracht!