Toos van Scheppingen

Restaurant ‘Op West’ ligt op een bijzondere locatie, aan de enige natuurlijke baai van Nederland. En dat op een uniek eiland – zo vertelt Toos. ‘Ben je nog niet op Terschelling geweest, dan moet je zeker gaan. Na twee uur op de boot voelt het net alsof je in het buitenland zit. Het eiland heeft iets gemoedelijks; iedereen kent elkaar. Velen komen er ook vaker terug. Vanaf het terras van “Op West” kijk je uit over de passantenhaven, waar de boten liggen. Dat is natuurlijk fantastisch – zeker als het lekker weer is! Gewoon lekker zitten en genieten van het heerlijke eten en de goede bediening.’

Voor Toos en haar man Ton bij WestCord Hotels gingen werken, hadden zij een eigen restaurant op Terschelling: De Grië. Na dertig jaar op het eiland kent ze ontzettend veel mensen – zowel bewoners als bezoekers. En het bijzondere is: Toos vergeet hen en hun wensen niet. Een talent, als je het ons vraagt, maar zelf is de gastvrouw er bescheiden over. ‘Ja, ik herken mensen die dertig jaar geleden al naar het eiland kwamen en nu in het hotel zitten met hun kinderen of kleinkinderen. Ik vind het heel leuk om hen weer te zien en zij vinden het leuk om door mij herkend te worden. Dat voelt toch een beetje als thuiskomen. Natuurlijk moet ik wel eens nadenken over de namen, maar daar kom ik wel weer achter als ik een praatje ga maken. En dat vind ik heel leuk om te doen! Soms sta ik wel een kwartier bij mensen aan tafel en moet ik er echt een eind aan breien, haha. Maar dat ik hen ont- houd en nog weet wat zij eten en drinken, gebeurt vanzelf als je ergens zo lang werkt – dat leer je gewoon.’

Wellicht ook interessant:

Algemeen

Webcams Hotel New York en Hotel Schylge

Vanaf nu kun je via de webcam live ‘bootjes kijken’ kijken vanaf WestCord Hotel Schylge op Terschelling en Hotel New York in Rotterdam. Gewoon om …

Door Pieter Lewis  |  1493114818  |  0 reacties

Een geboren gastvrouw dus. En dat is ook niet verrassend, als je weet dat Toos uit een horeca gezin komt. Ze vertelt: ‘Ik ben in Dordrecht geboren en heb op verschillende plaatsen in Nederland gewoond, omdat mijn ouders een horecabedrijf hadden. Uiteindelijk zijn mijn man en ik in Geertruidenberg, bij Breda, gaan wonen. Tussendoor gingen we regelmatig op vakantie naar Terschelling en we werden verliefd op het eiland.

Vanaf het terras van ‘Op West’ kijk je uit over de passantenhaven, waar de boten liggen. Dat is natuurlijk fantastisch

Dus toen vrienden op een dag belden dat er een restaurant vrij kwam en vroegen of we dat met hen wilden runnen, hebben we daar uiteindelijk ja tegen gezegd. Zo openden we in 1985 ons eigen restaurant en sindsdien wonen we hier! We willen ook niet meer terugverhuizen naar de wal.’ Het bleek een schot in de roos, want Toos is altijd met plezier naar haar werk gegaan. Ze vindt het gewoon ontzettend leuk, ook tijdens zon- en feestdagen. Misschien wel juist, omdat die dagen weer extra sfeer hebben. Wat ook bijzonder is, is dat zij sinds die dag samenwerkt met haar man, die chef-kok is. Wij zijn natuurlijk wel benieuwd hoe dat is! ‘Dat mijn man in de keuken staat en ik in het restaurant is al heel lang zo – we zijn het gewend om dag en nacht op elkaars lip te zitten. En dat gaat goed hoor! Het gaat gewoon vanzelf. We hebben het thuis niet teveel over werk en natuurlijk botst het wel eens in het restaurant, maar daar hoef je geen echtpaar voor te zijn, haha. Een groot voordeel is dat ik precies weet hoe mijn man kookt, dus weet ik ook hoe alle gerechten op de menukaart smaken. Daardoor kan ik de gasten goed adviseren.’ Aldus Toos.

Na tien jaar bij ‘Op West’ heeft de gastvrouw ook al veel meegemaakt. Zo is het meer dan eens gebeurd dat een stralende zomeravond ineens veranderde in een storm – en dan moeten zo’n veertig mensen in één keer naar binnen, met hun borden en essen wijn. Toos vertelt: ‘Ja, dat is dan wel even hectisch! Andersom hebben we het ook wel eens gehad; toen ging het brandalarm ineens af. Gelukkig was het loos alarm, maar mensen moeten dan wel van tafel en naar buiten. En er gebeuren ook kleine dingen natuurlijk, vooral met stagiaires. Dan bestelt een gast korenwijn – jenever dus – en dan schenken ze dat uit in een groot wijnglas. Dat soort dingen moeten ze natuurlijk allemaal nog leren en dat vind ik alleen maar leuk. Ik heb inmiddels zoveel jongens en meisjes zien komen en gaan… altijd goed om later nog wat over hen te horen of lezen!’