Interview: Candy Dulfer

Wat is je stille kracht?

‘Dat is toch eigenlijk dat ik heel erg gek ben op optreden. Op het podium staan, het contact met de band en het publiek. Dat vind ik het allerleukste dat er is. Als je iets heel leuk vindt en je mag het elke dag doen, hou je de rest ook wel vol. Want er zitten ook kanten aan die doodvermoeiend zijn. Elke keer die adrenaline, het geluksgevoel van de optredens en de gezelligheid met de band zijn heerlijk. Dat geeft superveel voldoening in je leven.

Wij zijn apetrots dat jij als wereldberoemde saxofonist uit Nederland komt. Hoe is het om als Nederlandse artiest carrière te maken over de grens?

‘Dat is niet makkelijk of eigenlijk heel moeilijk, alleen sommigen lukt het en waar dat nou precies aan ligt; geen idee. Ik had de geweldige instapper met het nummer “Lily Was Here” met Dave Stewart en in dezelfde periode werd ik voor Prince gevraagd om met hem te gaan spelen, dus de aandacht was er al meteen. Dat heb je eerst nodig, je moet natuurlijk eerst opvallen. Vooral in Amerika zijn er zoveel geweldige muzikanten en zangers, maar er moet iets aparts aan je zijn. En als het dan ook nog kwalitatief goed is, maakt het hen niet uit of je uit hun eigen land komt of niet. En dat is ook logisch, dat hebben wij ook in Nederland.

Wat is typisch Nederlands aan jou?

‘Ik ben echt typisch Nederlands! Grote mond, snel geagiteerd, hartelijk, vrolijk, energiek, alles willen weten en overal aan meedoen… We nemen geen autoriteit aan, van niemand. Dat heeft mij toch wel ergens gebracht. Ik ben eigenlijk heel verlegen, zeker vroeger, maar ik heb de bluf van mijn vader overgenomen. Je moet af en toe je tanden laten zien. Ik ben heel lief hoor haha, maar net op cruciale momenten heb ik blijkbaar aan mijn vader gedacht en ben ik een beetje stoer gaan doen. Dat heeft me veel goede dingen gebracht waar ik nu nog steeds van profiteer.’

Met wie zou je nog wel eens op willen treden?

‘O zoveel! Er zijn fantastische muzikanten die te gek zijn. Ik hoop nog altijd op D’Angelo. Dat is mijn DNA qua muziek, maar het komt er misschien wel van. Ik heb ‘m al een keer ontmoet en hij herkende me en dat is wel een eer. Het andere is me ook zomaar overkomen. Ik zorg nooit dat er iets geregeld wordt, dat vind ik niet leuk.

Welk punt in jouw carrière heeft jou het meest trots gemaakt?

‘Ik ben heel trots dat ik jarenlang met Prince heb getoerd en me daar staande in heb gehouden. Ik ben heel trots dat hij mij als saxofonist nam terwijl hij de hele wereld kon vragen – er zijn zoveel goede saxofonisten. Maar uiteindelijk ben ik het allertrotst op het feit dat ik ooit gewoon maar ben begonnen en dat ik het nu zo lang doortrek en werkgever ben van een groep mensen. Ik zorg dat andere mensen een redelijk bestaan hebben. De mensen vinden het fijn om in mijn band te spelen. Ik houd het altijd gezellig. De omstandigheden maken we leuk en goed en ze worden met veel respect behandeld. Daar ben ik eigenlijk nog veel trotser op.’

Hoe ziet 2019 er muzikaal voor jou uit?

‘Er gaat heel veel gebeuren. Ik ga toeren met mijn band, maar ik ga ook jazzcruises maken met veel beroemde muzikanten. Dat is echt te gek, want we gaan ook naar bijvoorbeeld de Cariben en Australië. Dat is een voorrecht. En Ladies of Soul komt er weer aan wat heel goed loopt. Het is geloof ik voor het eerst in mijn leven dat ik geen nieuwe optredens aan kan nemen omdat ik helemaal vol zit.’