Als er iemand iets weet van housekeeping, en dan met name in het imposante Hotel New York in Rotterdam, is het Ellen wel. Al vijfentwintig jaar werkt zij in het hotel en is zij verantwoordelijk voor de housekeeping. Dit jaar gaat zij in juni met pensioen. Iets waar zij naar uitkijkt maar stiekem ook spannend vindt, zo vertelt Ellen in gesprek met HARRY! Magazine.
Als er iemand iets weet van housekeeping, en dan met name in het imposante Hotel New York in Rotterdam, is het Ellen wel. Al vijfentwintig jaar werkt zij in het hotel en is zij verantwoordelijk voor de housekeeping. Dit jaar gaat zij in juni met pensioen. Iets waar zij naar uitkijkt maar stiekem ook spannend vindt, zo vertelt Ellen in gesprek met HARRY! Magazine: ‘Ik werk hier nog iedere dag met zoveel plezier, ik ga het echt missen. De mensen, de plek, de dynamische dagen.’ We spreken de Rotterdamse over haar tijd in Hotel New York, bijzondere herinneringen en momenten én natuurlijk over haar pensioenplannen.
Kunt u uw eerste werkdag nog herinneren?
‘Ik ben op 7 september 1997 in dienst gekomen. Mooie datum hé? Ik heb bewust voor Hotel New York gekozen omdat het een bijzondere locatie is. De historie en het gebouw spreken mij enorm aan. Mijn grootouders zijn hier drie keer op de boot gestapt op weg naar Canada. Ze konden er niet aarden, maar hebben het land wel een aantal keren op deze manier bezocht. Ik weet het nog als de dag van gisteren dat ik op mijn eerste werkdag naar beneden liep, mijn spullen in de kast deed en toen aan de slag ging. De dag erna had ik een buikvirus te pakken, toen moest ik mij ziek melden. Ik voelde mij toen zo schuldig! Ik was bang dat ze dachten dat ik van de situatie gebruik maakte.’
Inmiddels werkt u er vijfentwintig jaar! Hoe is het om met pensioen te gaan?
‘Ik ben anderhalf jaar geleden drie dagen gaan werken in plaats van vier, ik ben dus al bezig met afbouwen. Ik ben een bezige bij en ik vind het leuk om te plannen en organiseren, dus ja: ik ga het werken hier wel missen. Vooral de sociale contacten. Ik houd ervan om onder de mensen te zijn. Je werkt met elkaar. Er gebeurt hier altijd wat! Het hotel is een wereld op zich en iedere dag is anders. Ik ga na al deze jaren nog steeds met heel veel plezier naar mijn werk!’
Wat vindt u het leukste aan uw werk?
‘Niet weten wat de dag je brengt, dat maakt dit werk zo bijzonder. De ene dag ben je met een project bezig, de andere dag ben je druk met al het personeel. Ik word vrolijk van blije gasten bij het ontbijt. Menselijk contact vind ik heel prettig.’
WELKE MOMENTEN UIT DE AFGELOPEN JAREN ZIJN U HET MEEST BIJGEBLEVEN?
‘Dat zijn er zoveel! Van collega’s die met een laken om zich heen uit een kast springen om je te laten schrikken tot het vinden van goudvissen in de wasbak van een badkamer. Wij vinden echt van alles op de kamer. Zelfs een keer een opblaaskrokodil, een tas vol met feestartikelen en ja; soms ook seksspeeltjes. Soms denk ik dat mensen die expres achterlaten. Je lacht er met elkaar om. Ik heb heel vaak in een deuk gelegen om alles wat we hebben gevonden.’
Hoe hecht is jullie team?
‘Heel hecht. We hebben ook een collega verloren, zij was ongeneeslijk ziek. Dat is heel verdrietig. Je ziet dan wel gelijk hoe hecht het team is, je bent er dan voor elkaar. Het is heel droevig en heftig, maar ook dat maken we met elkaar mee. Het is een dunne lijn tussen leuk en verdrietig, dat is het leven.’
Wat is iets wat veel mensen niet weten over uw werk?
‘Je kunt niet zonder ons, we zijn een belangrijk onderdeel in de organisatie. Wat als het restaurant in de ochtend niet schoon is? Dan krijg je klachten. Wat als het toilet niet schoon is? Dan krijg je nog meer klachten. Mensen weten niet precies wat er achter de housekeeping zit. Je houdt je bezig met het personeel, roosters, de juiste materialen en de veiligheid. En natuurlijk ook het fysieke aspect. Je voert veel repeterende handelingen uit. Je wilt geen ploeg die week in week uit met blessures kampt. Dus daar moet je echt goed opletten.’
Wat gaat u doen tijdens uw pensioen?
‘Wanneer je weet dat die datum eraan komt, ga je daar natuurlijk op anticiperen. Zoals ik al zei: ik ben een bezige bij. Ik heb met een vriendin afgesproken dat ik haar ga helpen met vrijwilligerswerk, bij het Familiehuis Daniel den Hoed. Dit is een plek waar familieleden van ernstig zieke patiënten kunnen verblijven en overnachten. Dit lijkt mij dankbaar werk. Ook heb ik twee kleinzonen waar ik vaker op ga oppassen. Daarnaast ben ik van plan lekker te gaan genieten van mijn vrije tijd, ik ga ook echt lekker niets doen. Ik zal mijn afscheid zeker een plekje moeten geven, want ik ga het hier echt missen.’
Wat wilt u meegeven aan de gasten van Hotel New York?
‘Probeer de plek te absorberen. Lees je in in de geschiedenis. Er is hier zoveel gebeurd! Ik hoop dat mensen dit meekrijgen en zich hierin verdiepen. Kom en ga het ervaren. Ik blijf hier in ieder geval komen voor een kopje koffie en voor mijn collega’s. Je hebt lief en leed met elkaar gedeeld, dat is niet in een keer weg. Ik word 67 jaar, ik vind het mooi geweest! Ik ben er trots op dat ik het hier kan en ga afsluiten.’